தொலைத்த நிமிடங்கள்..

கால் தடம் இல்லா

கடல் தீவுகளில் கலைத்து தேடுகிறேன் ,

வாழ்வு முழுதுமாய் 

என்னுடன் இருக்கும்

என நினைத்த பொற்குவியல்.

பூமியில் புதையலாய் புதைந்ததோ 

என பிளந்தும் பார்த்தேன்,

பிரபஞ்சம் அலைந்தும் பார்த்தேன்...

கடவுளின் காலை 

பற்றி கேட்டேன்,

கதறி கேட்டேன்..

கடைசியில்.,

பேழையில் பார்த்தேன்...

களவு போன என் புன்சிரிப்பை,

காணாது போன என் நிம்மதியை,

மனித இனம் 

மறந்து போனதென்னவோ உண்மைதான்!

அமைதியும்,

புன்னகையும்,

பொறுமையும்,

பேரானந்தமும்,!

என்று திரும்பும் மனிதம் நம்முள்..??